Powieść historyczna Adama Krechowieckiego „O tron” stała się kanwą dla pierwszego polskiego serialu spod znaku „płaszcza i szpady”, czyli „Czarnych
Powóz elektorski, a przy nim dwóch zaprzysięgłych wrogów pułkownika Dowgirda: namiestnik Erick von Hollstein oraz margrabia Karol von Ansbach. Krzysztof KapicaTutaj Dowgird z pomocą przyjaciół ratował się z opresji, a Knothe zginął z ręki rotmistrza Zaremby. Odwiedzamy klasztor w Rytwianach, gdzie kręcono kultowy serial "Czarne chmury".Krzysztof Dowgird w scenie zrealizowanej w Dowgird w scenie zrealizowanej w - wieś pod Staszowem, siedziba władz gminy. Miejscowość kiedyś należała do województwa tarnobrzeskiego, a po reformie administracyjnej w 1998 roku znalazła się w Świętokrzyskiem. Rytwiany mają długą i ciekawą historię. Pamiątkami po dawnych czasach są zachowany fragment XV-wiecznego zamku, czy pałac Radziwiłłów. Ale turystyczną atrakcję nr 1 stanowi klasztor pokamedulski, położony na polanie i małym wzniesieniu, w lesie, którego liście jesienią pokrywają się intensywną złotawą barwą. Stąd zresztą nazwa klasztoru - Pustelnia Złotego Lasu. Przeszło 40 lat temu w tym niezwykłym miejscu kręcono ujęcia do 4. i 10., ostatniego, odcinka "Czarnych chmur" - serialu z gatunku "płaszcza i szpady", który do dziś cieszy się popularnością i w te wakacje znów jest emitowany w telewizji. Postanowiliśmy więc udać się śladami pułkownika Krzysztofa Dowgirda. Pomogą nam w tym ksiądz Wiesław Kowalewski, dyrektor Pustelni Złotego Lasu, oraz Bartosz Gajdowski, przewodnik oprowadzający wycieczki po klasztorze. Kielich, z którego pił DowgirdFakt, że w Rytwianach powstawała znana i lubiana produkcja jest tu bardzo upamiętniony. Już przed wejściem do Pustelni stoją figury serialowych postaci. W sali, która w filmie "grała" refektarz, urządzono nawet muzeum "Czarnych chmur". Ks. Wiesław Kowalewski w przenośni i dosłownie daje nam zielone światło - przy schodkach prowadzących do muzeum zainstalowano bowiem quasi-sygnalizację świetlną - i krętymi, wąskimi schodami wchodzimy na muzealnych półkach egzystują dzbany, kielichy i inne naczynia. Niektóre z nich były wykorzystane na planie serialu. - Ten czerwony kielich podarował nam Leonard Pietraszak, odtwórca roli pułkownika Krzysztofa Dowgrida - wskazuje ksiądz Kowalewski. W rozmowie z Katarzyną Madey, na kartach książki "Leonard Pietraszak. Ucho od śledzia" Pietraszak wyznał, że do muzeum w Rytwianach z miłą chęcią oddałby jeszcze używaną w filmie szablę, tyle że gdzieś się zapodziała. Wyposażenie sali stanowią również fotel, stojak pod księgę, stół. Na stole - między innymi świecznik i glejt umożliwiający podróż, podpisany przez kapitana Knothego (w tej roli wystąpił Maciej Rayzacher). Scena, w której depczący Dowgirdowi po piętach Knothe, spojony winem przez zakonników, nieopacznie wystawia glejt aktorom trupy teatralnej, pomagającym w ucieczce pułkownikowi oraz jego wachmistrzowi (Ryszard Pietruski), powstała właśnie w sali obecnego muzeum w Rytwianach. W gablotach przechowywane są jeszcze takie rekwizyty, jak kosa czy sznur, a także fotosy z planu filmowego i wycinki artykułów z gazet. Ścianę zdobią obrazy przedstawiające sceny z serialu. - Malowali je członkowie Stowarzyszenia Artystów Plastyków Świętokrzyskich w Kielcach - informuje Bartosz Gajdowski, który na ekranie telewizora prezentuje nam fragmenty "Czarnych chmur" zrealizowane w rytwiańskim zespole klasztornym. Decydująca potyczkaW 10. odcinku rajtarzy, uprowadziwszy głównego bohatera, przywożą go do klasztoru. Na terenie Pustelni stoi dziś replika elektorskiego powozu. W pomieszczeniu, w którym uwięziono Dowgirda, a także rotmistrza Zarembę i jego wachmistrza, teraz mieści się sklep z pamiątkami. W oknie pozostała ta sama, jaką widać na filmie, wygięta tym, jak Dowgird z pomocą zakonników wydostał się z więzienia, na klasztornym dziedzińcu miała miejsce potyczka dzielnego pułkownika i jego przyjaciół z grupą rajtarów. Kto był górą - wiadomo. Kolejną już intrygę przedstawicieli elektora brandenburskiego udało się udaremnić. To był kulminacyjny moment serialu. Przy tym jeszcze pojedynek na śmierć i życie stoczyli tutaj Knothe oraz Zaremba, w którego postać wcielił się Stanisław Niwiński. Na taśmie filmowej uwieczniono również aleję wjazdową do klasztoru i pobliski "złoty" las. Na marginesie warto przypomnieć, że serial w reżyserii Andrzeja Konica kręcono jeszcze na zamku w Baranowie Sandomierskim. Zamek występował jako rezydencja hetmana Jana Sobieskiego (Mariusz Dmochowski).Tam zrealizowano choćby pamiętną scenę, jak Anna (Elżbieta Starostecka) biegnie po schodach, by przywitać się z ukochanym, czyli pułkownikiem pierwsza klasaFilmowa ekipa pracowała i w murach samego kościoła w Rytwianach. Modliła się w nim i spotykała z mnichami Magda Domaradzka, grana przez Annę Seniuk. Kościół pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny wraz z klasztornymi zabudowaniami jest zabytkiem I klasy. - Fundatorem konwentu był wojewoda krakowski Jan Magnus Tęczyński - opowiada Bartosz Gajdowski. - 1 maja 1624 r. położono kamień węgielny, zaczęła się budowa klasztoru i przybyli tu pierwsi kameduli. Przyjechali z Włoch, przywożąc z sobą obraz Matki Boskiej Rytwiańskiej - Madonny Ciszy, jak ten obraz nazwano. Budowa klasztoru trwała do roku 1637. Ołtarz główny sprowadzono z Krakowa. Przywieziono go powozami i w częściach; w całość składano już w Rytwianach. Obraz w głównym ołtarzu przedstawia Zwiastowanie NMP. - Malowidła w świątyni to dzieło ojca Wenantego de Subiaco - przeora tego klasztoru. Sztukaterię wykonał sławny Giovanni Battista (Jan Chrzciciel) Falconi - podkreśla mieszkający w klasztorze wiedli pustelnicze życie. Erem istniał przez około 200 lat. Kiedy car zdecydował o jego skasowaniu, kameduli przenieśli się na Bielany. - Potem w klasztorze powstał kościół parafialny. Obecnie, od czasu wybudowania nowego kościoła parafialnego w Rytwianach, jest tu kościół rektoralny - tłumaczy pan Bartosz. Pięknie odrestaurowana Pustelnia Złotego Lasu pełni też funkcję ośrodka terapeutycznego. - Chętnie przyjeżdżają do nas pracoholicy, którzy chcą się wyciszyć, odpocząć od zgiełku dnia codziennego, "naładować akumulatory". Odbywają się rekolekcje indywidualne i grupowe, organizujemy także, na przykład, turnus odchudzający. Można więc odnowić i ducha, i ciało - uśmiecha się przewodnik. Huczny benefis "Czarnych chmur"Pustelnia organizuje ponadto imprezy plenerowe. We wrześniu 2013 roku, 40 lat po premierze serialu, odbył się tu benefis "Czarnych chmur". Wtedy otworzyło podwoje serialowe muzeum. Ks. Kowalewski na tę okoliczność wypożyczył z magazynów łódzkiej "filmówki" rekwizyty, jakie pozostały po kultowej produkcji. Na benefis zjechali aktorzy i inni twórcy "Czarnych chmur". W przyklasztornym ogrodzie rosną dzisiaj posadzone przez nich dęby. Przy każdym drzewku umieszczona została tabliczka z imieniem i nazwiskiem artysty. - Nas już nie będzie, a te drzewa będą szumieć - mówiła w trakcie benefisu Elżbieta też Małgorzata Konic, wdowa po reżyserze serialu, a także Leonard Pietraszak i Maciej Rayzacher. Obaj panowie odegrali nawet scenę pojedynku. Warto nadmienić, że Rayzacher to nie tylko świetny aktor. W czasach PRL działał w opozycji demokratycznej. W stanie wojennym był internowany. - Patronat nad benefisem sprawowała pani prezydentowa Anna Komorowska. A od ówczesnego prezydenta dostaliśmy list gratulacyjny, który odczytano w czasie uroczystości - wspomina ks. Kowalewski. I dodaje, że tego typu imprezę planował organizować co roku. - Ponieważ jednak odpowiednie instytucje kulturalne nie były zainteresowane tym, żeby się w to przedsięwzięcie włączyć i pomóc, dałem sobie spokój - przyznaje. - Być może będziemy starali się powiększać zasoby naszego serialowego muzeum, chociaż dla mnie sama ta sala jest pamiątką. Te podłogi, drzwi, meble - wszystko to są pozostałości z czasów, kiedy kręcono tutaj "Czarne chmury".
9667tadeusz. 12,2 tys. 14 gru 2013 Czarne chmury cz.9 Czarne chmury – polski serial telewizyjny z 1973 roku wyprodukowany przez Telewizję Polską. Więcej
Oto lista 10 najlepszych polskich seriali historycznych, uwzględniając oceny użytkowników serwisu Filmweb. "Czas honoru" (2008-2014) „Czas honoru” to historia żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych, potocznie nazywanych „Cichociemnymi”, którzy podczas II wojny światowej prowadzili partyzancką walkę z niemieckim okupantem. Serial śledzi losy młodych dywersantów, którzy w 1941 roku przybywają do Warszawy, gdzie rozpoczynają konspiracyjną walkę o niepodległość, najpierw z hitlerowcami, następnie z sowietami, a na wreszcie z polskimi komunistami. Ostatni sezon „Czas honoru – Powstanie” portretuje losy bohaterów w czasie Powstania Warszawskiego. "Przygody Pana Michała" (1969) Serialowa wersja słynnej powieści Henryka Sienkiewicza „Pan Wołodyjowski”, zatytułowana „Przygody pana Michała”, jest pełną barwnych perypetii opowieścią o życiu odważnego pułkownika polskiej jazdy, toczącą się na tle wydarzeń historycznych drugiej połowy XVII wieku. W wyreżyserowanej przez Pawła Komorowskiego produkcji znalazło się miejsce zarówno na sceny batalistyczne, jak i na wzruszające historie miłosne czy pełne humoru wątki. W roli głównej niezapomniany Tadeusz Łomnicki. "Królowa Bona" (1980-1981) „Królowa Bona” to polski serial historyczny w reżyserii Janusza Majewskiego, którego fabuła koncentruje się na postaci pochodzącej z Włoch Bony Sforzy d'Aragony. Królowa, w którą wcieliła się Aleksandra Śląska, została zaprezentowana zgodnie z prawdą jako kobieta dumna, władcza i z uporem dążąca do realizacji swoich celów. Czas pokazał, że to jej się nie udało. Produkcja ukazuje Rzeczpospolitą w dobie rozkwitu, która przypadła na pierwszą połowę XVI stulecia. W tym okresie królestwo polskie było potęgo zarówno gospodarczą, jak i militarną. Akcja rozpoczyna się w 1518 r., kiedy na dwór króla Zygmunta Starego (Zdzisław Kozień) przybywa jego przyszła żona, należąca do możnego rodu książąt Mediolanu. Na przestrzeni dwunastu odcinków serialu "Królowa Bona" główna bohaterka daje się poznać jako wytrawny polityk, osoba obyta w świecie dworskich intryg i rywalizacji o wpływy. Z jej zdaniem bardzo szybko zaczyna się liczyć monarcha. Z kolei wśród możnych królowa zyskuje zarówno grono popleczników, jak i rzesze wrogów. "Królowa Bona" zgromadziła na planie wielu znakomitych aktorów. Oprócz wspomnianej Aleksandry Śląskiej wystąpili Anna Dymna, Jerzy Zelnik, Zdzisław Wardejn i Leonard Pietraszak. Zdjęcia nakręcono na Wawelu, w Malborku oraz Lidzbarku Warmińskim. "Polskie drogi" (1976-1977) „Polskie drogi” to jeden z najpopularniejszych rodzimych seriali lat 70. i 80. XX w. Akcja produkcji toczy się podczas drugiej wojny światowej. Rozpoczyna się w czasie kampanii wrześniowej, by następnie opowiadać o życiu codziennym Polaków pod okupacją hitlerowską. Głównymi bohaterami serialu „Polskie drogi” są porucznik Władysław Niwiński (Karol Strasburger) oraz jego podkomendny, a następnie przyjaciel kapral Leon Kuraś (Kazimierz Kaczor). Ważnym wydarzeniem, do którego często wraca fabuła „Polskich dróg”, jest śmierć we wrześniu 1939 roku kapitana Tadeusza Miszczyka, którego tożsamość przyjął Niwiński. Wiążą się z tym problemy, ponieważ Niemcy szukają ładunku przewożonego na początku wojny przez Miszczyka. Poza losami Niwińskiego i Kurasia twórcy „Polskich dróg” przedstawiają także perypetie innych licznych postaci, tworzących przekrój społeczeństwa i postaw Polaków podczas okupacji. Serial „Polskie drogi” był wielokrotnie nagradzany. W 1978 roku Janusz Morgenstern oraz Kazimierz Kaczor otrzymali Złote Ekrany. Warto zwrócić także uwagę na przepiękny temat muzyczny z serialu „Polskie drogi”, którego autorem jest Andrzej Kurylewicz. "Czterej pancerni i pies" (1966-1970) Choć w maju 2016 roku minęło dokładnie 50 lat od emisji pierwszego odcinka, „Czterej pancerni i pies” wciąż pozostają we wdzięcznej pamięci wielu telewidzów. Serial emitowano od 1966 do 1970 roku, a przez kolejne 25 lat powtórki gromadziły przed telewizorami rzesze fanów. Wszyscy oni śledzili losy załogi czołgu Rudy i psa Szarika podczas II wojny światowej. "Czterej pancerni i pies" byli też źródłem nieskończonej inspiracji dla dziesiątek podwórkowych zabaw. Serial był ekranizacją książki Janusza Parzymskiego. Uczynił gwiazdy z takich aktorów jak: Janusz Gajos, Franciszek Pieczka, Roman Wilhelmi, Witold Pyrkosz, czy też Włodzimierz Press. POLECAMY: "Czterej pancerni i pies": jak dobrze pamiętasz kultowy serial? [QUIZ] Tego nie wiedziałeś o "Czterech pancernych"! Ciekawostki o kultowym serialu Małgorzata Niemirska: nie umiem żyć bez miłości Franciszek Szydełko: profesor od czterech łap "Ogniem i mieczem" (1999) 4-odcinkowy serial „Ogniem i mieczem” to poszerzona wersja pełnometrażowego filmu w reżyserii Jerzego Hoffmana z 1999 roku. Poseł księcia Jeremiego Wiśniowieckiego Jan Skrzetuski (Michał Żebrowski), wracając z Krymu, ratuje życie kozackiemu pułkownikowi Bohdanowi Chmielnickiemu (Bohdan Stupka). Zatrzymuje się w karczmie, gdzie angażuje się w konflikt z podstarostą Czaplińskim. Ze starcia wychodzi jednak zwycięsko i wyrzuca przeciwnika na bruk. Świadkami zajścia są Jan Onufry Zagłoba (Krzysztof Kowalewski) i Longin Podbipięta (Wiktor Zborowski), którzy nie kryją podziwu dla temperamentu i odwagi Skrzetuskiego. Obaj rycerze szybko zaprzyjaźniają się z Janem i wspólnie z nim ruszają w dalszą drogę. Niebawem przychodzą z pomocą kniahini Kurcewiczowej i jej bratanicy Helenie (Izabella Scorupco). Chłopak zakochuje się w dziewczynie od pierwszego wejrzenia. Niestety, Helena została już przyrzeczona Kozakowi Bohunowi (Aleksander Domogarow). Skrzetuski zdobywa miłość dziewczyny, czym wzbudza jego wściekłość. Tymczasem stosunki między Polakami i Kozakami zaostrzają się, a Skrzetuski razem z armią Wiśniowieckiego zostaje uwięziony w twierdzy Zbaraż. POLECAMY: Zamachowski wspomina "Ogniem i mieczem". "Walczyłem o życie" "Czarne chmury" (1973) Wyprodukowany w latach 70. i składający się z dziesięciu odcinków serial "Czarne chmury" jest pierwszą polską produkcją z gatunku "płaszcza i szpady". Akcja serialu toczy się w drugiej połowie XVIII wieku. Ukazuje dramatyczną walkę o utrzymanie Prus Książęcych przy Polsce. Grany przez Leonarda Pietraszaka pułkownik Krzysztof Dowgird, główny bohater serialu "Czarne chmury", jest polskim szlachcicem, który wypowiada służbę elektorowi brandenburskiemu. Odtąd razem z oddziałem wiernych towarzyszy, między innymi kutego na cztery nogi sługi wachmistrza Kacpra Pilcha (Ryszard Pietruski), musi ukrywać się przed poszukującymi go rajtarami dowodzonymi przez kapitana Knothego (Maciej Rayzacher). Ciągle zmieniając miejsce pobytu, wielokrotnie miesza im szyki, pomagając między innymi miejscowej ludności. Między rajtarami a odziałem Dowgirda ciągle dochodzi przy tym do potyczek. Ważnym motywem produkcji "Czarne chmury" są wątki miłosne. Pułkownik Dowgird jest zakochany z wzajemnością w pięknej starościance Annie (Elżbieta Starostecka), podopiecznej hetmana Sobieskiego (Mariusz Dmochowski). Serce wiernego sługi i przyjaciela zbuntowanego żołnierza, Kacpra, skradła zaś energiczna szlachcianka Magda (Anna Seniuk). Obie kobiety wielokrotnie pomagają przeżywającym mnóstwo perypetii ukochanym. "Czarne chmury" to serial pomyślany przede wszystkim jako produkcja przygodowo-awanturnicza, dlatego podczas oglądania zwracają uwagę przede wszystkim liczne sceny walk, pogoni, ucieczek czy pojedynków szermierczych. "Pogranicze w ogniu" (1988-1991) Reżyser Andrzej Konic postanowił umieścić fabułę „Pogranicza w ogniu” w okresie międzywojennym i zatrudnić na planie młodych obiecujących aktorów, którzy z czasem stali się prawdziwymi gwiazdami polskiej kinematografii. Kolejną z zalet serialu jest jego ścieżka dźwiękowa, która nadaje obrazowi niesamowity charakter. Akcja serialu "Pogranicze w ogniu" opowiada o skomplikowanych losach dwóch przyjaciół z dzieciństwa. W głównych rolach widzowie mogą zobaczyć Cezarego Pazurę (gra Czarka Adamskiego) oraz Olafa Lubaszenkę (grana przez niego postać nazywa się Franek Relke). Oprócz nich w serialu występują też Leon Niemczyk, Barbara Sołtysik czy Maciej Kozłowski. "Pogranicze w ogniu" rozpoczynają wydarzenia w Poznaniu w 1917 r. Czarek Adamski i Franek Relke stoją na czele drużyny harcerskiej. "Kolumbowie" (1970) 5-odcinkowy serial Janusza Morgensterna z lat 70. "Kolumbowie" stanowi adaptację dwóch pierwszych tomów najsłynniejszej powieści Romana Bratnego "Kolumbowie. Rocznik 20", wydanej po raz pierwszy w 1957 roku. Pełna dramatyzmu, ale też barwnych przygód produkcja powstała też w wersji pełnometrażowej. Obie spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem widzów. Duża w tym zasługa znakomitych kreacji aktorskich Jana Englerta, Jerzego Matałowskiego czy Władysława Kowalskiego. Serial "Kolumbowie" opowiada o pełnym poświęceń życiu młodych ludzi walczących podczas drugiej wojny światowej z Niemcami w okupowanej Warszawie. Głównymi bohaterami są zaprzyjaźnieni ze sobą Zygmunt (Jan Englert), Stanisław (Jerzy Matałowski) i Jerzy (Władysław Kowalski), a także inni dwudziestoletni mężczyźni i równie młode kobiety. Na co dzień zmuszeni są oni do podejmowania trudnych, nierzadko dramatycznych decyzji. Z właściwą ich wiekowi fantazją, ale też świadomością ogromu ryzyka toczą nierówną walkę z wrogiem. Początkowo działają spontanicznie. Z czasem ich akcje zmieniają się w zorganizowaną i dokładnie zaplanowaną działalność dywersyjną. "Znak orła" (1977-1978) „Znak orła” to polski serial historyczny, którego akcja rozgrywa się w latach 1308-1334. Scenariusz powstał na bazie innego serialu, zatytułowanego "Gniewko, syn rybaka" z 1969 r. Fabuła skupia się na postaci Gniewka, w którego wcielili się Jarosław Makowski i Krzysztof Kołbasiuk (dwóch aktorów, ponieważ po siedmiu odcinkach akcja przenosi się w czasie o ponad 20 lat). Perypetie głównego bohatera są związane z wydarzeniami z historii Polski za panowania króla Władysława Łokietka. Główny bohater „Znaku orła”, Gniewko, stracił wszystkich bliskich w masakrze dokonanej przez Brandenburczyków. Po ucieczce z rodzinnej wsi trafia do Gdańska, a wkrótce zostaje wychowankiem rycerza Sulisława (Eliasz Kuziemski). Opiekun jest dla chłopca wzorem. Młody Gniewko, chcąc dorównać swemu dobrodziejowi, pomaga mu w realizacji misji zleconej przez króla. Po kilku latach Gniewko ma już całkiem spore doświadczenie w rycerskich wyprawach. Kiedy ratuje życie córce kasztelana łęczyckiego, w dowód wdzięczności otrzymuje "Znak orła", a w dowód zaufania - specjalną misję od króla.
Osnową scenariusza serialu stały się burzliwe dzieje pułkownika Ludwika Kalkstein–Stolińskiego, który stanął na czele opozycji przeciwko elektorowi Fryderykowi Wilhelmowi. platforma vod. Opisy serialu Czarne chmury (1973) - Pułkownik Krzysztof Dowgird, pruski oficer i polski szlachcic, wypowiada służbę w wojsku elektorskim.
Zdrajcy Polski, kolaboranci. Niezapomniani Igo Sym (1896-1941), właśc. Karol Antoni Juliusz Sym - polski aktor, syn Antoniego Syma (1862-1935) kw. 348/2/14, dyrektora Lasów Państwowych w Białowieży i Austriaczki Julii Seppi. Miał brata Ernesta (1893-1950), biochemika, profesora chemii i wykładowcę akademickiego i uczestnika Powstania Warszawskiego, który w czasie II wojny światowej konstruował materiały wybuchowe i toksyny bakteryjne dla AK. Zginął w wypadku samochodowym kw. 132/6/18 oraz Alfreda (1899–1973) - dyrygenta orkiestry w Wojsku Polskim, uczestnika kampanii wrześniowej, po której trafił do niewoli. Po wojnie osiadł w Austrii. Igo Sym debiutował w 1925 roku w filmie "Wampiry Warszawy". Potem były takie produkcje jak: Szpieg w masce, Żona i nie żona oraz Złota maska. Występował także w Austrii i Niemczech. Grał także w teatrach rewiowych i występował z recitalami. Jego kochanką była Marlena Dietrich, której podarował w prezencie swoją grającą piłę z dedykacją "Igo, Wiedeń 1927". W czasie obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku pracował w Straży Obywatelskiej kopiąc rowy i wydobywając rannych spod gruzów. Po kapitulacji stolicy zaczął pracować dla władz okupacyjnych jako tłumacz w magistracie. W połowie 1940 roku Związek Walki Zbrojnej znalazł dowody na współpracę Syma z Abwehrą. Śledztwo prowadził Roman Niewiarowicz (1902-1972), reżyser Teatru Komedia, rotmistrz WP kw. 116-4-17,18. Głównym zadaniem konfidenta było prześwietlenie polskiego środowiska aktorskiego. Powierzono mu prowadzenie dawnego Teatru Polskiego oraz zarządaniem kinem "Helgoland", który był tylko dla Niemców. Werbował także polskich aktorów do antypolskiego filmu "Heimkehr" (Powrót do ojczyzny). Według różnych źródeł miał się przyczynić do aresztowania przez Gestapo Hanki Ordonówny oraz do uwolnienia brata Alfreda z obozu jenieckiego. 7 marca 1941 roku wykonano na Symie wyrok śmierci, który dwa dni wcześniej zatwierdził Wojskowy Sąd Specjalny ZWZ. Aktor został zastrzelony jako niebezpieczny agent niemiecki w swoim mieszkaniu przy ulicy Mazowieckiej 10. Wyrok wykonali żołnierze podzwiemia ZWZ - ppor. Bohdan Rogoliński, ps. „Szary”, ppor. Roman Rozmiłowski (1915-1944), ps. „Zawada i kpr. Wiktor Klimaszewski, ps. „Mały”. W odwecie władze niemieckie dokonały rozstrzelania 21 mężczyzn w Palmirach oraz dokonały serii aresztowań w środowisku aktorskim. Do niewoli trafili Elżbieta Barszczewska i Zbigniew Sawan oraz Leon Schiller i Stefan Jaracz, który zostali wysłani do Auschwitz. Rozesłano także listy gończe za Dobiesławem Damięckim i Ireną Górską. Igo Sym oficjalnie nie ma grobu. Według różnych plotek pochowany jest jednak w mogole ojca Antoniego na Starych Powązkach. Andrzej Szalawski, właśc. Andrzej Wojciech Pluciński, ps. „Florian” (1911-1986) - polski aktor znany z roli Juranda ze Spychowa w "Krzyżakach", czy Herman Buchholz w "Ziemii obiecanej". Zagrał także w takich producjach jak: "Człowiek z M-3", "Znachor", "07 zgłoś się" czy "Lalka". W czasie kampanii wrześniowej jako podporucznik walczył w obronie Lwowa. Po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną nie zarejestrował się jako oficer i uniknął śmierci w Katyniu. Później osądzony o kolaborację z Niemcami. Wszystko przez pracę w niemieckiej kronice filmowej, gdzie pracował jako lektor. Odczytywał także komunikaty nadawane przez głośniki uliczne tzw. szczekaczki. Mało kto wiedział, że był on członkiem ZWZ i AK i dostarczał cenne informacje o planach propagandowych i agentach. Po wojnie nie przeszedł jednak pozytywnie weryfikacji ZASP. Komisja prowadzona przez reżysera Bohdana Korzeniowskiego (1905-1992) zakazała mu gry aktorskiej na okres trzech lat. Korzeniowski do końca był przekonany, że Szalawski był konfidentem. W czasie okupacji po jego donosie struktury AK skazały aktora na karę ścięcie głowy na łyso. Ostatecznie Szalawski ostrzygł się sam. By się utrzymać wyjechał na Ziemie Odzyskane gdzie pracował jako szofer. W 1948 roku aresztowany przez UB pod zarzutem „współpracy z hitlerowcami i działania na szkodę Narodu Polskiego”. Skazany na cztery lata więzienia i konfiskatę mienia. Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Uniewinniony z zarzutów dopiero w 1952 roku. Do filmu wrócił w 1956 roku rolą we "Wrakach". Mimo oczyszczenia z zarzutów i zatarciu skazania spotykał się niemal do końca życia z ostracyzmem w środowisku filmowym. Nigdy nie doczekał się rehabilitacji. Z żoną Izabellą Wilczyńską (1920-2012) wychowywał syna aktorki, Marcina Trońskiego znanego z serialu "Klan", syna dziennikarza Bronisława Trońskiego (1921-2012). Zmarł na wylew krwi do mózgu i został pochowany na Strarych Powązkach (kw. 256-1-20). Na jego grobie nie było krzyża. „Uważałam, że swój krzyż Andrzej nosił na barkach przez większą część życia – tłumaczyła jego żona. – Nie chciałam, żeby cień krzyża padał jeszcze na jego grób - dodała. Bratem Andrzeja Szalawskiego był aktor Michał Pluciński, który zagrał w Heimkehr. Michał Pluciński (1908-1978) - polski aktor, który w 1941 roku wystąpił w antypolskim, nazistowskim, propagandowym filmie Heimkehr, w którym wcielił się w rolę sierżanta policji. Za udział w tym filmie władze podziemne skazały Plucińskiego na karę infamii, a w 1948 aktor został skazany na 5 lat więzienia. Do gry wrócił w 1958 roku. Wystąpił w "Stawce większej niż życie", "Lalce" i "Nocach i dniach". Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 281-1-21). W Heimkehr zagrali także: Józef Kondrat (1902-1974), stryj Marka Kondrata - Zrehabilitował się, działając w latach 1941-44 w organizacjach podziemnych i w partyzantce. Pochowany na Powązkach Wojskowych kwatera 23C-3-7, Bogusław Samborski, który zmarł prawdopodobnie w 1970 roku w Argentynie (w procesie zaocznym, został skazany na dożywocie) Józef Horwath - został zatrzelony przez Niemców w 1943 lub 1944 roku, Tadeusz Żelski (1895-1944) - zginął w Powstaniu Warszawskim, jego synem był aktor Jacek Brick (1930-2010), Juliusz Łuszczewski (1892-1971), skazany na trzy lata więzienia - pochowany na Cmentarzu Bródnowskim, Stefan Golczewski (1893-1969), Wanda Szczepańska (1895-1970) - Cm. Wolski i Anna Chodakowska (1920-1991) - skazana na infamię. Ludwik Kalkstein-Stoliński, pseudonimy Hanka, Granica (1920-1994) - polski literat, żołnierz ZWZ, agent Gestapo. Za działania w czasie okupacji odznaczony Krzyżem Walecznych za kradzież niemieckiego planu sytuacyjnego lądowisk w okupowanej Europie oraz receptury nowego stopu aluminium. Aresztowany w kwietniu 1942 roku zgodził się na współpracę po wielogodzinnych torturach i zatrzymaniu jego rodziców. Od października 1942 agent Gestapo działający pod nazwiskami Paul Heuchel i Konrad Stark. AK dostało informację o jego śmierci. Do siatki wywiadowczej wciągnął swojego szwagra, dziennikarza Eugeniusza Świerczewskiego ps. Gens (1894-1944), męża swojej siostry i swoją przyszłą żonę Blankę Kaczorowską (1922-2004) ps. Sroka. Jego grupa przyczyniła się do aresztowania 30 czerwca 1943 gen. Stefana Roweckiego. Bilans działalności Kalksteina w okresie 1942–1943 to ponad 500 aresztowanych dowódców i współpracowników wywiadu Armii Krajowej. Świerczewski został skazany przez AK na karę śmierć. Wyrok 20 czerwca 1944 wykonała grupa Stefana Rysia (1906-1975). Jego żona Nina Świerczewska (1907-1944) była aktorką. W czasie wojny więziona na Pawiaku, zmarła w tym samym roku co mąż w czasie porodu córki. Została pochowana na Starych Powązkach (kw. 303/7/28-29). Spoczywa tu także matka Ludwika z Kucińskich 1883-1972. Ludwik Kalkstein i jego żona Blanka Kaczorowska także zostali skazani na karę śmierci. Wyroku nie wykonano z uwagi na ciążę Kaczorowskiej. Ta ukrywała się na terenie III Rzeszy, gdzie rozwiodła się z mężem. Po wojnie wróciła do Polski i w 1952 roku została aresztowana przez UB. Skazano ją na dożywocie. Wyrok zmieniono jednak na 10 lat i wypuszczono ją po 5 latach w 1958 roku. Po wyjściu na wolność stała się tajnym agentem Służby Bezpieczeństwa o ps. Katarzyna. W 1971 roku wyemigrowała do francji. Zmarła w Bry-sur-Marne. Ludwik Kalkstein ukrył się natomiast w dzielnicy niemieckiej i wstąpił do SS. W czasie powstania warszawskiego jednak nie walczył. Po wojnie zmieniał nazwisko na Święcki, Świerk i Świerkiewicz. Pracował jako kierownik szkoły podstawowej w Chorzewie, czy szefem spółdzielni rybackie w Niechorzu. Był także dziennikarzem "Kuriera Szczecińskiego". Po nieudanym przekroczeniu granicy zgodził się współpracować z SB pod ps. Granica. Nie odkryto wówczas jego prawdziwej tożsamości. Należał do Związku Literatów Polskich. W 1953 roku aresztowany przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i skazany na dożywocie. Po odwilży w 1956 roku wyrok zamieniono na 12 lat więzienia. Na wolność wyszedł w 1965 roku W 1966 zmienił nazwisko na Ludwik Kalkstein-Stoliński, a w 1968 na Ludwik Stoliński. Związał się z właścicielką sklepu, z którą zamieszkał w Zielonej Górze. W 1973 roku w Piasecznie prowadził kurzą fermę z partnerką Teresą Ciesielską. Po odnalezieniu przez dawnego kolegę z konspiracji uciekł do miejscowości Utrata pod Jarocinem, gdzie miał wielką fermę świń. W 1979 roku ponownie zmienił personalia, przyjmując nazwisko żony na Ciesielski. Po polejnym zdenuncjowaniu uciekł do Francji, gdzie mieszkał jego syn ze związku z Blanką Kaczorowską. Potem udał się do Monachium, gdzie zamieszkał jako Edward Ciesielski (personalia byłego męża Teresy Ciesielskiej, uciekiniera z obozu Auschwitz, razem z Witoldem Pileckim). Pracował w bibliotece Polskiej Misji Katolickiej. Zmarł 26 października 1994 w Monachium i został pochowany na Cmentarzu Leśnym. Grób już nie istnieje. Został zlikwidowany w 2005 roku z powodu braku opłat. Na Starych Powązkach znajduje się natomiast grób jego pradziadków Teodora i Teodozji. Od lat krążą plotki, że Ludwik Kalkstein jest współautorem serialu "Czarne chmury" (1973), wzorowanym na życiu jego przodka. Krystian Kalkstein-Stoliński (1630-1672) był pierwowzorem postaci pułkownika Krzysztofa Dowgirda (w tej roli Leonard Pietraszak), głównego bohatera serialu Czarne chmury (1973). Został on porwany i ścięty za obrazę elektora Fryderyka Wilhelma (1620-1688), księcia pruskiego z dynastii Hohenzollerów. Józef Staszauer ps. Aston (1908-1943), oficer Oddziału V KG AK, który współpracował z Niemcami i był groźnym konfidentem Gestapo. Zginął 8 października 1943 razem z żoną i szwagrem zastrzelony w kawiarni "Bar za kotarą" . Podczas akcji referatu 993/W o kryptonim „Wapiennik” zginęło także siedmiu Niemców i konfidentów oraz cztery przypadkowe osoby. Jedną z takich ofiar była aktorka Maria Malanowicz-Niedzielska (1899-1943) , która w czasie wojny działała w AK i pracowała jako kelnerka "Barze za kotarą". Była żoną inż. rolnika Tadeusza Niedzielskiego, posła na Sejm w latach 1922-1927 i prezesa Związku Teatrów Ludowych i aktora Leszka Stępowskiego (ślub 5 VI 1936 w Wilnie). Pochowana na Cmentarzu Ewangelickim w Warszawie. Jej siostrzeńcem jest aktor Zygmunt Malanowicz.
Z drugiej strony do historii przeszła choćby czołówka awanturniczo-przygodowego serialu "Czarne chmury", będącego pierwszą polską próbą zmierzenia się z konwencją płaszcza i szpady – niespełna półtorej minuty, w trakcie których waltornie toczą pojedynek ze smykami. Kompozycja z początku gna niczym w cwale, by po chwili
Lista słów najlepiej pasujących do określenia "żołnierze czarne chmury":DRAGONIRAJTARRAJTARZYBURZALEONARDARMIAREZERWARYCERZESZEREGOWIECFALAKOTCZOŁGSIERŚĆMERYNOSAFGANISTANDESZCZOPADMORZEHEBANSTRATUS
- Kiedy myślę o Lolku, nasuwa mi się sformułowanie dziś już niemodne: człowiek szlachetny - mówi Elżbieta Starostecka, czyli starościanka Anna z serialu "Czarne chmury". - To lojalny przyjaciel, szanujący ludzi, z dużą dozą wrażliwości.
Polski Fanfan, pierwszy polski serial spod znaku "płaszcza i szpady" - pisano o "Czarnych chmurach" w prasie z lat 70. Osią fabuły stały się dramatyczne epizody z walk o utrzymanie przy Polsce Prus Książęcych. Pozostawały one w lennej zależności od Rzeczypospolitej od 1525 r., kiedy Albrecht Hohenzollern sekularyzował państwo zakonne i złożył w Krakowie hołd królowi polskiemu. W XVII wieku na mocy traktatów welawsko-bydgoskich ziemie te przypadły elektorowi brandenburskiemu. Polska była wówczas krajem wolności szlacheckich, w Prusach szlachcie wiodło się znacznie gorzej. Na czele opozycji przeciwko elektorowi Fryderykowi Wilhelmowi stanął pułkownik Krystian Ludwik Kalkstein-Stoliński. W 1670 r. musiał uciekać z Prus do Polski. Podstępnie zwabiony do rezydencji ambasadora Brandta w Warszawie, na rozkaz elektora został porwany, mimo protestów polskiej szlachty i osobistego stawiennictwa króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego - skazany na karę śmierci i stracony w Kłajpedzie w 1672 r. Burzliwe dzieje Kalksteina-Stolińskiego stały się osnową scenariusza serialu telewizyjnego. Oczywiście, jak wielokrotnie podkreślał reżyser Andrzej Konic, w "Czarnych chmurach" nie można doszukiwać się zbyt dosłownych analogii do głośnej w Rzeczypospolitej "sprawy Kalksteina" ani bohaterowi serialu, pułkownikowi Krzysztofowi Dowgirdowi, przypisywać cech historycznego pierwowzoru. Jest to przede wszystkim film akcji, awanturniczo-przygodowy, a więc na pierwszy plan wysuwają się ucieczki, pogonie, pojedynki, intrygi i oczywiście miłość. Całość skonstruowana na zasadzie powieści-rzeki, składa się z dziesięciu godzinnych odcinków. Realizacja trwała przeszło rok, poza łódzkim atelier zdjęcia kręcono w pięknych wnętrzach w Baranowie, w Pałacu Biskupim w Kielcach i w Rytwianach pod Kielcami, w Łączynku, Krakowie, a malownicze plenery - pod Augustowem. W rolach głównych upamiętnili się Leonard Pietraszak jako pułkownik Dowgird i Ryszard Pietruski jako jego wachmistrz i przyjaciel, kuty na cztery nogi sługa Kacper. Sercami nieustraszonych zabijaków zawładnęły piękna starościanka Anna (Elżbieta Starostecka), wychowanica hetmana Sobieskiego (Mariusz Dmochowski) oraz szlachcianka Magda (Anna Seniuk). Razem 10 jednogodzinnych odcinków, trzymających w napięciu do ostatniej minuty serialu.... Pierwszy polski serial spod znaku płaszcza i szpady. Osią fabuły stały się dramatyczne epizody z walk o utrzymanie przy Polsce Prus Książęcych. Całość skonstruowana na zasadzie powieści-rzeki, składa się z dziesięciu godzinnych odcinków. W głównych rolach upamiętnili się Leonard Pietraszak jako pułkownik Dowgird i Ryszard Pietruski jako wachmistrz i przyjaciel, kuty na cztery nogi sługa Kacper. Sercami nieustraszonych zabijaków zawładnęły piękna starościanka Anna (Elżbieta Starostecka), wychowanka hetmana Sobieskiego (Mariusz Dmochowski), oraz szlachcianka Magda (Anna Seniuk). opis dystrybutora dvd
żołnierz z serialu "Czarne chmury" ★★★ DERESZE: czarne lub gniade konie z domieszką białego ★★★ KAROSZE: czarne konie ★★★ POZYTYW: gdy białe jest białe, a czarne-czarne ★★★★ sylwek: RECESJA: czarne dni dla gospodarki ★★★ TYGRZYK: pająk w piękne złoto-czarne paski ★★★★ eluk: RAJTARZY: żołnierze
Pierwszy polski serial spod znaku "płaszcza i szpady". Osią fabuły stały się dramatyczne epizody z walk o utrzymanie przy Polsce Prus Książęcych. Całość skonstruowana na zasadzie powieści-rzeki, składa się z dziesięciu godzinnych odcinków. W głównych rolach upamiętnili się Leonard Pietraszak jako pułkownik Dowgird i Ryszard Pietruski jako jego wachmistrz i przyjaciel, kuty na cztery nogi sługa Kacper. Sercami nieustraszonych zabijaków zawładnęły piękna starościanka Anna (Elżbieta Starostecka), wychowanica hetmana Sobieskiego (Mariusz Dmochowski) oraz szlachcianka Magda (Anna Seniuk). opis dystrybutora Gatunek Historyczny Słowa kluczowe ucieczka, król, miłość, przyjaźń zobacz więcej Premiera 1973-12-23 (świat), 2010-06-18 (dvd) Wytwórnia Zespół Filmowy IluzjonWytwórnia Filmów Fabularnych (Łódź) (postprodukcja) Kraj produkcji Polska Inne tytuły Clouds of war Wiek od 12 lat Czas trwania odc.: 50 minut Nie mamy jeszcze recenzji do tego filmu, bądź pierwszy i napisz recenzję. Nie mamy jeszcze recenzji użytkowników do tego filmu, bądź pierwszy i napisz recenzję. Ciekawostka W serialu w bardzo drobnych, epizodycznych rolach pojawiły się późniejsze gwiazdy ekranu – Krystyna Janda, Mieczysław Hryniewicz i Bogusław Linda. zobacz więcej Ta strona powstała dzięki ludziom takim jak Ty. Każdy zarejestrowany użytkownik ma możliwość uzupełniania informacji o filmie. Poniżej przedstawiamy listę autorów dla tego filmu:
. 127 223 36 332 457 498 57 471
żołnierze z serialu czarne chmury
