Kondensator płaski (Ilustracja 8.5) składa się z dwóch identycznych płytek przewodzących, z których każda ma powierzchnię S S, oddalonych od siebie o odległość d d. Po przyłożeniu do nich napięcia U U U na okładkach gromadzi się ładunek Q Q, tak jak to zaprezentowano na rysunku. Kategoria: Masa atomowa, cząsteczkowa i molowa Typ: Oblicz W tabeli zestawiono właściwości fizyczne borowców. Nazwa pierwiastka Ogólna konfiguracja elektronów walencyjnych w stanie podstawowym Rozpowszechnienie w skorupie ziemskiej,% Gęstość,g · cm–3 Temperatura topnienia,K bor ns2np1 1,0 ⋅ 10−4 2,34 2570,00 glin 8,23 2,70 933,47 gal 1,9 ⋅ 10−4 5,91 302,91 ind 4,5 ⋅ 10−5 7,31 429,75 tal 8,5 ⋅ 10−5 11,85 577,00 Większość pierwiastków 13. grupy układu okresowego stanowi mieszaninę 2 trwałych izotopów, np. tal występuje w przyrodzie w postaci 2 izotopów o masach równych 202,97 u i 204,97 u. Bor jest pierwiastkiem niemetalicznym, podczas gdy pozostałe pierwiastki tej grupy są metalami. Glin i tal mają typowe sieci metaliczne o najgęstszym ułożeniu atomów, gal i ind tworzą sieci rzadko spotykane u metali. Te różnice w strukturze powodują różnice w twardości i temperaturach topnienia. Glin jest kowalny i ciągliwy; gal jest twardy i kruchy, natomiast ind należy do najbardziej miękkich pierwiastków – daje się kroić nożem, podobnie jak tal. Elementarny bor wykazuje bardzo wysoką temperaturę topnienia, co jest spowodowane występowaniem w jego sieci przestrzennej silnych wiązań kowalencyjnych. Bor można otrzymać w reakcji redukcji tlenku boru metalicznym magnezem użytym w nadmiarze. Otrzymany tą metodą preparat zawiera 98% boru, natomiast 2% stanowią zanieczyszczenia takie, jak tlenek magnezu i nadmiar użytego do reakcji magnezu. Czysty krystaliczny bor można otrzymać między innymi przez rozkład termiczny jodku boru. Krystaliczny bor ma barwę czarnoszarą, wykazuje dużą twardość i jest złym przewodnikiem elektryczności; charakteryzuje się małą aktywnością chemiczną – nie działa na niego wrzący kwas solny ani kwas fluorowodorowy. Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2004, s. 760–793; J. Sawicka i inni, Tablice chemiczne, Gdańsk 2002, s. 202. Z układu okresowego pierwiastków odczytaj z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku średnią masę atomową talu i oblicz, jaki procent atomów talu występujących w przyrodzie stanowią atomy o masach atomowych podanych w informacji. Rozwiązanie Przykład poprawnej odpowiedzi Dane:Matomowa talu = 204,38 uMasy atomowe dwóch izotopówtalu: 202,97 u i 204,97 u Szukane:x – procent atomów talu o masie atomowej 202,97 uy – procent atomów talu o masie atomowej 204,97 uy = 100% – x Rozwiązanie: 204,38 u = 202,97 u ⋅ x + 204,97 u ⋅ (100% − x)100% x = 29,5% y = 100% – 29,5% = 70,5% Wskazówki Aby rozwiązać zadanie, musisz odczytać z układu okresowego pierwiastków chemicznych średnią masę atomową talu z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku. Trzeba także wiedzieć, że średnią masę atomową pierwiastka oblicza się jako średnią ważoną z mas atomowych wszystkich izotopów danego pierwiastka. Dane potrzebne do rozwiązania zadania (oprócz średniej masy atomowej odczytanej z układu okresowego) podane są w informacji do zadań. Musisz je podstawić do wzoru na średnią ważoną i dodatkowo wprowadzić oznaczenia dotyczące procentu atomów talu o masie atomowej 202,97 u, np. x i procentu atomów talu o masie atomowej 204,97 u, np. (100% – x). Po dokonaniu odpowiednich obliczeń należy podać procent atomów talu o masie atomowej 202,97 u (29,5%) oraz procent atomów talu o masie atomowej 204,97 u (70,5%). Podczas rozwiązywania zadania musisz poprawnie zaokrąglać wyniki pośrednie i wynik końcowy oraz pamiętać o podaniu wyników w procentach. Szargut, Jan ; Guzik, Antoni ; Górniak, Henryk : Zadania z termodynamiki technicznej (1996) Nr 1927. Pietrucha, Jerzy ; Pietrucha, Jacek : Socjalna gospodarka rynkowa i jej wpływ na politykę zatrudnienia i politykę pienieżną (1996)
emisji promieniowania przez ciała pod wpływem przepływającego przez nie prądu emisji elektronów z metalowych powierzchni pod wpływem padającego promieniowania emisji elektronów z metalu pod wpływem bardzo wysokiej temperatury emisji światła przez hamujące elektrony
29,69 zł. 08 Lis 2023 Warszawa. Sprzedam książkę w stanie dobrym Zbiór zadań z fizyki jądrowej / Janusz Araminowicz. Adres wydawniczy Warszawa Łódź Państwowe Wydaw. Naukowe, 1977. Opis fizyczny 183 s. rys., wykr. 24 cm. Temat Fizyka jądrowa -- zadania.
Rozwiązanie - W którym zestawie wszystkie wyrażenia są poprawne? Rozwiązanie - Atom izotopu tlenu 178O zawiera: Rozwiązanie - Przeczytaj zdania i wpisz literę P przy prawdziwych lub F - przy fałszywych. W zdaniach fałszywych przekreśl błędne sformułowania i popraw je. Rozwiązanie - Na podstawie podanych informacji ustal, jakie to pierwiastki chemiczne i zapisz je w postaci ZE. Rozwiązanie - Uzupełnij zdania. Atomy zbudowane są z następujących cząstek... Rozwiązanie - Uzupełnij tabelę, podając liczby cząstek podstawowych: p+, e- i n0 w podanych atomach. Rozwiązanie - Ile węgiel ma elektronów, neutronów i protonów? Rozwiazanie - Liczba atomowa bromu wynosi 35, a liczba masowa jednego z jego izotopów wynosi 79. Oblicz, ile elektronów zawiera odpowiadający mu jon bromkowy. Rozwiązanie - Jaki pierwiastek ma 18 protonów? Rozwiązanie - Liczba atomowa pierwiastka jest 4x większa od liczby atomowej berylu, a liczba masowa jego izotopu jest równa liczbie atomowej selenu. Podaj liczbę masową izotopu, liczbę atomową i symbol tego pierwiastka. Rozwiązanie - Okres liczbę protonów, elektronów i neutronów w atomach o liczbach atomowych 37, 83 i 10. Określ położenie w układzie okresowym. Rozwiązanie - Oblicz po ile protonów , neutronów i elektronów znajduje się w następujących jonach Mg2+ S2- Br-. Rozwiązanie - Oblicz po ile protonów, neutronów i elektronów znajduje się w atomach następujących pierwiastków B N Ca. Rozwiązanie - Oblicz liczbe protonów elektronów i neutronów znajdujących się w atomach pierwiastka X o liczbie atomowej Z=9 i liczbie masowej A=19. Narysuj model atomu pierwiastka X i określ jego położenie w układzie okresowym. Rozwiązanie - Podaj liczbę prontonów, elektronów, neutronów dla atomu wapnia 44Ca. Narysuj uproszczony model tego atomu. Rozwiązanie - Zapisz rozmieszczenie elektronów w powłokach atomów: K, Na, S, P, Al. Rozwiązanie - Na podstawie podanych informacji wskaż symbol i nazwę pierwiastka. Rozwiązanie - Podaj liczbę protonów, elektronów i neutronów w podanych atomach i narysuj modele atomów.
Rozwiązania zadań z matury z fizyki 2023 - Fizyka Olimpijska. MATURA FIZYKA 2023 - ROZWIĄZANIA ZADAŃ, takiego zadania się nie spodziewałem Rozwiązania zadań z matury z fizyki przygotowane przez naszych korepetytorów specjalnie dla ciebie.
Zjawisko fotoelektryczne polega na emisji elektronów z powierzchni metalu pod wpływem padającego promieniowania elektromagnetycznego (światła widzialnego lub promieniowania ultrafioletowego).Ilość wybijanych fotoelektronów jest proporcjonalna do natężenia padającego kinetyczna fotoelektronów (i co za tym idzie ich prędkość) nie zależy od natężenia światła, a tylko od jego każdego metalu istnieje pewna częstotliwość graniczna promieniowania, poniżej której zjawisko nie fotoelektryczne zostało wyjaśnione przez A. Einsteina, w oparciu o teorię korpuskularną światła. Założył on, że światło jest strumieniem fotonów (kwantów) o masie spoczynkowej równej zeru i energii E= foton wybija z metalu jeden elektron. Do uwolnienia elektronu potrzebna jest energia, nazywana pracą wyjścia: W=hνgr. Zatem jeśli foton ma mniej energii niż wynosi praca wyjścia, nie spowoduje on emisji uderzając w elektron przekazuje mu całą swoją energię. Część tej energii zużywana jest na pracę wyjścia, reszta stanowi energię kinetyczną Przykładem zastosowania zjawiska fotoelektrycznego jest fotokomórka. Jest to próżniowa bańka szklana z dwiema elektrodami. Światło padające na fotokatodę wybija z niej że światło zachowuje się w jednych zjawiskach jak fala, a w innych jak wiązka fotonów spowodował przyjęcie założenia, że światło ma podwójną (dualną) naturę: falowo – korpuskularną. Jednym ze sposobów przekazywania energii jest promieniowanie. Człowiek widzi światło, które jest tylko niewielką częścią widma promieniowania elektromagnetycznego. W widmie tym wyróżniamy w kolejności od najdłuższych fal: fale radiowe, mikrofale, podczerwień, fale widzialne (400-800 nm), ultrafiolet, promieniowanie rentgenowskie i promieniowanie ciała są źródłem promieniowania stałe i ciecze w bardzo wysokich temperaturach świecą światłem białym. Widmo wysyłanego przez nie promieniowania jest widmem ciągłym światła białego. Rozrzedzone gazy lub pary pierwiastków emitują promieniowanie o widmie liniowym (dyskretnym). Każdy pierwiastek w stanie gazowym emituje charakterystyczne dla siebie długości fali, jakich nie emituje żaden inny pierwiastek. Nie ma dwóch pierwiastków, których widma byłyby takie same. Badanie widma pozwala zatem na zidentyfikowanie pierwiastka, który je wysyła. Badanie składu chemicznego substancji na podstawie badania widma nazywamy analizą liniowe wodoru składa się z 5 fal widzialnych o długościach, które można obliczyć ze wzoru:1/λ=RH (1/22 -1/n2 )gdzie RH=1,097•107 1/m - to stała Rydberga, a n to liczby 3, 4, 5, 6 i 7. W widmie wodoru jest również wiele fal o długościach odpowiadających promieniowaniu ultrafioletowemu i które powstają w wyniku zaabsorbowania z promieniowania o widmie ciągłym fal o charakterystycznych dla danego pierwiastka długościach, nazywamy widmem absorpcyjnym. Takimi widmami są np. widma gwiazd. Do obserwacji widm służą spektroskopy i spektrometry. W 1913 r. Niels Bohr zaproponował model budowy atomu wodoru. W tym modelu elektron krąży wokół dodatniego jądra ruchem jednostajnym po orbicie kołowej, pod wpływem siły elektrostatycznej. Do takiego modelu wprowadził dodatkowo postulaty:1. Elektron może krążyć tylko po takich orbitach, dla których iloczyn masy, szybkości i promienia jest równy całkowitej wielokrotności stałej Plancka podzielonej przez h/2π2. Elektron krążąc po dozwolonej orbicie nie traci energii. Emisja energii ma miejsce wtedy, gdy elektron przeskoczy z orbity o większym promieniu na orbitę o mniejszym promieniu. Elektron może przeskoczyć z orbity bliższej jądru na orbitę dalszą, jeśli dostarczymy mu odpowiednią porcję orbity, po których może krążyć elektron spełniają związek:rn=n2 r1r1=5,3∙10-11 m to promień pierwszej orbity (zwany promieniem Bohra).Elektron krążący po orbicie posiada energię kinetyczną i potencjalną związaną z oddziaływaniem elektrostatycznym jądra. Jego całkowita energia jest skwantowana i wyraża się wzorem:En=-1/n2 AA jest pewną stałą, równą 21,76•10-11 dalej od jądra tym energia elektronu jest elektron znajduje się na pierwszej orbicie mówimy, że jest w stanie podstawowym, gdy na dalszej – w stanie wzbudzonym. Gdy jest w stanie wzbudzonym mówimy, że jest na wyższym poziomie energetycznym. Elektron przeskakując między orbitami (poziomami energetycznymi) pochłania lub wysyła porcję energii w postaci promieniowania elektromagnetycznego o energii hν. Przy przeskoku z orbity n na orbitę k emitowana jest energia:hν=A(1/k2 -1/n2 )Długości promieniowania powstającego przy przeskoku na 1 orbitę tworzą serię Lymana, na drugą – serię Balmera, na trzecią – serię Bohra pozwala wyjaśnić dlaczego widmo wodoru jest widmem liniowym. Powyższy materiał został opracowany przez Przeczytanie i zapamiętanie tych informacji ułatwi Ci zdanie klasówki. Pamiętaj korzystanie z naszych opracowań nie zastępuje Twoich obecności w szkole, korzystania z podręczników i rozwiązywania zadań domowych.
Język publikacji. polski. 8, 89 zł. 17,88 zł z dostawą. Produkt: Zbiór zadań z fizyki dla gimnazjum Grażyna Francuz-Ornat, Jan Kulawik, Marcin Braun. dostawa we wtorek. dodaj do koszyka. SUPERCENA.
Metody oddziaływania elektronów z materią [edytuj]. Kwestia oddziaływania elektronów z materią jest zagadnieniem bardziej skomplikowanym niż oddziaływanie elektronów z materią, czyli należy w liczyć w ten proces liczenia większą liczbę procesów oddziaływania, w to wliczamy jonizację, elastyczne zderzenia z jądrami i elektronami, w którym elektron może zmieniać energię i
. 481 129 271 379 245 62 483 197

zadania z fizyki atomowej z rozwiązaniami